ငါတို႔အားလုံးရဲ႕ ဆရာ အပိုင္း(၁)
" ငါတို႔အားလုံးရဲ႕ဆရာ"
______________________
(ပညာေပး ဇာတ္လမ္းတို)
( စ/ဆုံး)
" ၾကယ္စင္ခ်ိဳ ၾကယ္စင္ခ်ိဳ ၾကယ္စင္ခ်ိဳ"
စာသင္ခန္းတြင္ဆရာမရွိ၍ ဆူညံေနျခင္းေၾကာင္ ရတုပိုင္တစ္ေယာက္ ၾကယ္စင္ခ်ိဳကို ေအာ္ေခၚေနသည္ကို ၾကယ္စင္မၾကားေပ။အသံတိတ္သြားသည့္အခါႏွင့္ ၾကံဳ၍ အသံမွာက်ယ္သြားမွ ၾကယ္စင္ၾကားကာ…
"ဟဲ႔ဘာလဲ ငါနားမေလးဘူး
ဘာလို႔အက်ယ္ၾကီးေအာ္ေခၚေနရတာလဲ
ရတုပိုင္ "လို႔ၾကယ္စင္တစ္ေယာက္ေဒါသ
သံျဖစ္ေျပာလိုက္သည္။
"ၾကယ္စင္ရယ္ ေဒါသၾကီးပဲ ရတုပိုင္ဘာေျပာမလဲအရင္နားေထာင္ပါဦး"
"မသ္ိဘူးဟာ နင္လည္းငါ့အေၾကာင္းသိသားပဲ ငါ့နာမည္က္ုိ အက်ယ္ၾကီးေခၚတာ ငါမၾကိက္ဘူးဆိုတာကို"
"ေအးပါဟာ ဟဲ႕ရတုပိုင္ နင္ကလည္းေျပာစရာရွိတာကိုေျပာေလဟာ စိတ္မရွည္ေအာင္လုပ္ေနတယ္ "
"ငါ မေန႔က သူ႕ဆီက ေရသည္အလကၤာ စာအုပ္ငွားထားတာ ခုမျပီးေသးဘူးလို႔ ေနာက္ေန႔မွေပးမယ္လို႔ေျပာမလို႔ပါ ခုနကအသံေတြကဆူညံေနတာ ငါေခၚတာၾကာေနျပီဟ ခုမွအခန္းကဆရာလာခါနီးမို႔ျငိမ္သြားတဲ႕အခ်ိန္နဲ႕ ငါ့အသံကက်ယ္သြားတာပါ"
"ဟင္း ျဖစ္ရမယ္ ႏုံတယ္ေျပာျပန္ရင္လည္းမၾကိဳက္ဘူး ရတု မင္းကြာ ေက်ာင္းဆင္းမွေျပာလည္းရတာကို"
အမွန္ပင္။ရတုပိုင္သည္ အလြန္ရိုးအ၍ နုံအသူဟုဆိုရေပမည္။ပါးစပ္ထဲလက္ထည့္လ်ွင္ေတာင္ ကိုက္မည့္သူမဟုတ္ေခ်။ထို႔ေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းအမ်ားစု၏ စေနာက္ျခင္းကို ခံရစျမဲပင္။ခုလည္းတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ စတာခံရေခ်ျပီ။
"နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္ "
"နင္တို႔ကလည္း ရတုကိုပဲဝိုင္းေျပာေနၾကတယ္ ငါေတာင္းပန္တယ္ေနာ္ ရတု ခုနကငါေဒါသထြက္သလိုျဖစ္သြားလို႔"
"ရပါတယ္ဟာ ငါကေတာင္းပန္ရမွာပါ"
"ေတြ႕လား ခြန္းသာ ခုနကေတာ့ရန္ျဖစ္ေတာ့မဲ႕ေလသံေတြနဲ႕ခုေတာ့"
"ေအးေလ ရွင္းသန္႕ျဖဴ ငါတို႔ကခုၾကားလူျဖစ္သြားရျပီးေပါ့"
"တိတ္ေတာ့ ဟိုမွာဆရာလာေနျပီ"
ဆရာလာသည္မို႕ အခန္းသည္ပို၍တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ဆရာမ်ားထဲတြင္ ျမန္မာဆရာၾကီးအား အားလုံးေၾကာက္ၾကသည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆ္ုိေသာ္ ဆရာၾကီးသည္ ဘက္လိုက္ျခင္းမရွိ။ရိုးသားေျဖာင့္မတ္သည္။ရိုက္သင့္လ်ွင္ ရိုက္တတ္သလို။ဟာသေျပာသည့္ေနရာတြင္လည္း အလြန္ေတာ္ၾကေလသည္။အတန္းေခါင္းေဆာင္၏
အသံႏွင့္အတူ အားလုံးမတ္တပ္ရက္ကာ ႏႈတ္ဆက္ၾကရေလေတာ့သည္။
"မဂၤလာပါဆရာၾကီး"
"ေအးေအး ထိုင္ၾကကြယ္ ဒီေန႔ ဆရာတို႔ေရသည္ အခန္း(၄)သင္မယ္"
"ဆရာ "
"ေျပာေလ သားရတုပိုင္"
"ဟိုတေန႔က ေရသည္အခန္း(၂)သင္တာ မျပီးေသးဘူးဆရာ"
"ရတုပိုင္ သားကေတာ့ေက်ာင္းပ်က္တဲ႕ရက္ကိုေမ့ေနတာလား"
"ဗ်ာ ဟုတ္ကဲ႕ သားေမ့သြားလို႔ဆရာ"
"ဟားဟား"
ရတုပိုင္မွာ ေမ့လည္းေမ့တတ္လြန္းသူျဖစ္၏။
ယခုတဖန္ထက္၍ အေလွာင္ခံရေခ်ျပီ။ဤသို႔ျပဳမူသည္ကို ဆရာၾကီးကလုံးဝမၾကိဳက္ေခ်။
"ဟိတ္ ကေလးတိတ္ၾကစမ္း ဘာလို႔သူတပါးအားနည္းခ်က္ကို ေလွာင္ေျပာခ်င္ၾကတာလဲ မင္းတ္ို႔ကိုသူမ်ားကဒီလိုကဲ႔ရဲ႕ျပီးေလွာင္ရယ္တာကိုမင္းတို႔ၾကိဳက္လား "
"မၾကိဳက္ပါဘူးဆရာၾကီး"
"ေအး ကိုယ္မၾကိဳက္တဲ႕အရာတစ္ခုကိုအျခားသူေတြကလည္း မၾကိဳက္ၾကဘူး သူ႔ေနရာမွာငါဆိုဘယ္လုိခံစားရမလဲဆိုတဲ႕ကိုယ္ခ်င္းစာတရားက္ိုအျမဲေမြးၾက"
"ဟုတ္ကဲ႕ဆရာၾကီး"
"ကဲကဲ စာသင္မယ္ စာအုပ္ေတြထုပ္ လိုက္စစ္မယ္ တခ်ိဳ႕အပ်င္းေတြက ပုံႏွိပ္စာအုပ္ကို ေနာက္နွစ္ဆယ္တန္းထပ္တက္ရင္ ဖတ္ဖို႕ အိမ္မွာသိမ္းထားတတ္ၾကတယ္"
"ဟုတ္တယ္ဆရာ စစ္ရင္လည္းေနာက္ကေနေရွ႕ကိုစစ္ပါဆရာ"
"ဘာလို႔တုန္း"
"ေရွ႕ကစာအုပ္ေတြကေနာက္ကိုေရာက္ေရာက္သြားလို႕ပါဆရာ"
"ေၾသာ္ ေအးေအး ဆရာနာမည္နဲ႕ေသခ်ာစစ္မွာပါ"
"ေယာက္်ားေလးေတြေတာ့အထိနာျပီ"
"အမယ္ နင္တို႔က ငါတို႔ကိုအပ်င္းလို႔ေျပာတာေပါ့ေလ"
"မဟုတ္လို႔လား"
'ဆူညံလာျပန္ျပီ "
'မိုးစက္ ထ'
'ဆရာ သားသားစာအုပ္ပါတယ္ေလ'
"သိတယ္ "
"အမယ္ေလး သားသားတဲ႔"
"ဟားဟား"
ဒါက်မတို႔ေက်ာင္းေလးရဲ႕ေန႔စဥ္ၾကားေနရတဲ႕ရယ္ေမာသံေလးေတြနဲ႕ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားမႈေလးေတြေပါ့ က်မနာမည္က ရွင္းသန္႔ျဖဴပါ က်မအပါအဝင္အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ရွိတယ္
ေဒါသအိုးကြဲေကာက္ေတးမေလး ၾကယ္စင္ခရယ္ ႏုသလို အသလိုအေပါေလး ရတုပိုင္ရယ္ ေနရာတကာဝင္ပါတတ္တဲ႕ ခြန္းသာေနာင္ရယ္ေပါ့။ က်မတို႕ေက်ာင္းေလး ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႕ျပည့္နက္ေနတာက က်မတို႔ရဲ႕ ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသေလးစားရတဲ႕ ဆရာ ဦးေက်ာ္စြာေခါင္ေၾကာင့္ေပါ့။ ဆရာကခုဆ္္ို အသက္၅၀ေက်ာ္ျပီ ။ဆရာ့ကိုက်မအပါအဝင္ ေက်ာင္းသားတ္ိုင္းခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသၾကတယ္။က်မမွတ္မိေသးတယ္ ဆရာက်မတို႕ေက်ာင္းကိုစျပီးတာဝန္က်ခဲ႕တဲ႕အခ်ိန္က်မတို႔ ၈ တန္းနွစ္ကေပါ့။အဲ႔အခ်ိန္က က်မတို႕အားလုံးက တစ္ေက်ာင္းလံုး၏ ေအာ္ေၾကာလန္ေတြပင္။လူခ်မ္းသာ သားသမီးအမ်ားစု စုထား၍ ဆုိးသြမ္းၾကသည္။
တစ္ေန႔တြင္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီး ေရာက္လာကာ…
"ကေလးတို႔ ဒီေန႕ေက်ာင္းကိုဆရာအသစ္ေရာက္မယ္ ျငိမ္ျငိမ္ေနၾကေနာ္ ဆရာ့ကိုစိတ္ပ်က္ေအာင္မလုပ္နဲ႕ မင္းတို႔ရဲ႕အခန္းကိုလည္းဆရာ/မ တိုင္းလန္႔ေနၾကတာ ေအာ္ေၾကာလန္တဲ႕အတန္း မလြယ္ဘူး ဆိုးတဲ႕လူေတြစုေနနဲ႕အတန္းပဲ"
ဆရာၾကီးလည္း ေျပာေျပာဆိုိဆို ေခါင္းခါကာ ထြက္သြားေလသည္။အတန္းပိုင္ဆရာ မရွိတဲ႔ က်မတို႔ အခန္းက အျမဲလိုလိုဆူညံေနတတ္သည္။
______________________
(ပညာေပး ဇာတ္လမ္းတို)
( စ/ဆုံး)
" ၾကယ္စင္ခ်ိဳ ၾကယ္စင္ခ်ိဳ ၾကယ္စင္ခ်ိဳ"
စာသင္ခန္းတြင္ဆရာမရွိ၍ ဆူညံေနျခင္းေၾကာင္ ရတုပိုင္တစ္ေယာက္ ၾကယ္စင္ခ်ိဳကို ေအာ္ေခၚေနသည္ကို ၾကယ္စင္မၾကားေပ။အသံတိတ္သြားသည့္အခါႏွင့္ ၾကံဳ၍ အသံမွာက်ယ္သြားမွ ၾကယ္စင္ၾကားကာ…
"ဟဲ႔ဘာလဲ ငါနားမေလးဘူး
ဘာလို႔အက်ယ္ၾကီးေအာ္ေခၚေနရတာလဲ
ရတုပိုင္ "လို႔ၾကယ္စင္တစ္ေယာက္ေဒါသ
သံျဖစ္ေျပာလိုက္သည္။
"ၾကယ္စင္ရယ္ ေဒါသၾကီးပဲ ရတုပိုင္ဘာေျပာမလဲအရင္နားေထာင္ပါဦး"
"မသ္ိဘူးဟာ နင္လည္းငါ့အေၾကာင္းသိသားပဲ ငါ့နာမည္က္ုိ အက်ယ္ၾကီးေခၚတာ ငါမၾကိက္ဘူးဆိုတာကို"
"ေအးပါဟာ ဟဲ႕ရတုပိုင္ နင္ကလည္းေျပာစရာရွိတာကိုေျပာေလဟာ စိတ္မရွည္ေအာင္လုပ္ေနတယ္ "
"ငါ မေန႔က သူ႕ဆီက ေရသည္အလကၤာ စာအုပ္ငွားထားတာ ခုမျပီးေသးဘူးလို႔ ေနာက္ေန႔မွေပးမယ္လို႔ေျပာမလို႔ပါ ခုနကအသံေတြကဆူညံေနတာ ငါေခၚတာၾကာေနျပီဟ ခုမွအခန္းကဆရာလာခါနီးမို႔ျငိမ္သြားတဲ႕အခ်ိန္နဲ႕ ငါ့အသံကက်ယ္သြားတာပါ"
"ဟင္း ျဖစ္ရမယ္ ႏုံတယ္ေျပာျပန္ရင္လည္းမၾကိဳက္ဘူး ရတု မင္းကြာ ေက်ာင္းဆင္းမွေျပာလည္းရတာကို"
အမွန္ပင္။ရတုပိုင္သည္ အလြန္ရိုးအ၍ နုံအသူဟုဆိုရေပမည္။ပါးစပ္ထဲလက္ထည့္လ်ွင္ေတာင္ ကိုက္မည့္သူမဟုတ္ေခ်။ထို႔ေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းအမ်ားစု၏ စေနာက္ျခင္းကို ခံရစျမဲပင္။ခုလည္းတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ စတာခံရေခ်ျပီ။
"နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္ "
"နင္တို႔ကလည္း ရတုကိုပဲဝိုင္းေျပာေနၾကတယ္ ငါေတာင္းပန္တယ္ေနာ္ ရတု ခုနကငါေဒါသထြက္သလိုျဖစ္သြားလို႔"
"ရပါတယ္ဟာ ငါကေတာင္းပန္ရမွာပါ"
"ေတြ႕လား ခြန္းသာ ခုနကေတာ့ရန္ျဖစ္ေတာ့မဲ႕ေလသံေတြနဲ႕ခုေတာ့"
"ေအးေလ ရွင္းသန္႕ျဖဴ ငါတို႔ကခုၾကားလူျဖစ္သြားရျပီးေပါ့"
"တိတ္ေတာ့ ဟိုမွာဆရာလာေနျပီ"
ဆရာလာသည္မို႕ အခန္းသည္ပို၍တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ဆရာမ်ားထဲတြင္ ျမန္မာဆရာၾကီးအား အားလုံးေၾကာက္ၾကသည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆ္ုိေသာ္ ဆရာၾကီးသည္ ဘက္လိုက္ျခင္းမရွိ။ရိုးသားေျဖာင့္မတ္သည္။ရိုက္သင့္လ်ွင္ ရိုက္တတ္သလို။ဟာသေျပာသည့္ေနရာတြင္လည္း အလြန္ေတာ္ၾကေလသည္။အတန္းေခါင္းေဆာင္၏
အသံႏွင့္အတူ အားလုံးမတ္တပ္ရက္ကာ ႏႈတ္ဆက္ၾကရေလေတာ့သည္။
"မဂၤလာပါဆရာၾကီး"
"ေအးေအး ထိုင္ၾကကြယ္ ဒီေန႔ ဆရာတို႔ေရသည္ အခန္း(၄)သင္မယ္"
"ဆရာ "
"ေျပာေလ သားရတုပိုင္"
"ဟိုတေန႔က ေရသည္အခန္း(၂)သင္တာ မျပီးေသးဘူးဆရာ"
"ရတုပိုင္ သားကေတာ့ေက်ာင္းပ်က္တဲ႕ရက္ကိုေမ့ေနတာလား"
"ဗ်ာ ဟုတ္ကဲ႕ သားေမ့သြားလို႔ဆရာ"
"ဟားဟား"
ရတုပိုင္မွာ ေမ့လည္းေမ့တတ္လြန္းသူျဖစ္၏။
ယခုတဖန္ထက္၍ အေလွာင္ခံရေခ်ျပီ။ဤသို႔ျပဳမူသည္ကို ဆရာၾကီးကလုံးဝမၾကိဳက္ေခ်။
"ဟိတ္ ကေလးတိတ္ၾကစမ္း ဘာလို႔သူတပါးအားနည္းခ်က္ကို ေလွာင္ေျပာခ်င္ၾကတာလဲ မင္းတ္ို႔ကိုသူမ်ားကဒီလိုကဲ႔ရဲ႕ျပီးေလွာင္ရယ္တာကိုမင္းတို႔ၾကိဳက္လား "
"မၾကိဳက္ပါဘူးဆရာၾကီး"
"ေအး ကိုယ္မၾကိဳက္တဲ႕အရာတစ္ခုကိုအျခားသူေတြကလည္း မၾကိဳက္ၾကဘူး သူ႔ေနရာမွာငါဆိုဘယ္လုိခံစားရမလဲဆိုတဲ႕ကိုယ္ခ်င္းစာတရားက္ိုအျမဲေမြးၾက"
"ဟုတ္ကဲ႕ဆရာၾကီး"
"ကဲကဲ စာသင္မယ္ စာအုပ္ေတြထုပ္ လိုက္စစ္မယ္ တခ်ိဳ႕အပ်င္းေတြက ပုံႏွိပ္စာအုပ္ကို ေနာက္နွစ္ဆယ္တန္းထပ္တက္ရင္ ဖတ္ဖို႕ အိမ္မွာသိမ္းထားတတ္ၾကတယ္"
"ဟုတ္တယ္ဆရာ စစ္ရင္လည္းေနာက္ကေနေရွ႕ကိုစစ္ပါဆရာ"
"ဘာလို႔တုန္း"
"ေရွ႕ကစာအုပ္ေတြကေနာက္ကိုေရာက္ေရာက္သြားလို႕ပါဆရာ"
"ေၾသာ္ ေအးေအး ဆရာနာမည္နဲ႕ေသခ်ာစစ္မွာပါ"
"ေယာက္်ားေလးေတြေတာ့အထိနာျပီ"
"အမယ္ နင္တို႔က ငါတို႔ကိုအပ်င္းလို႔ေျပာတာေပါ့ေလ"
"မဟုတ္လို႔လား"
'ဆူညံလာျပန္ျပီ "
'မိုးစက္ ထ'
'ဆရာ သားသားစာအုပ္ပါတယ္ေလ'
"သိတယ္ "
"အမယ္ေလး သားသားတဲ႔"
"ဟားဟား"
ဒါက်မတို႔ေက်ာင္းေလးရဲ႕ေန႔စဥ္ၾကားေနရတဲ႕ရယ္ေမာသံေလးေတြနဲ႕ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားမႈေလးေတြေပါ့ က်မနာမည္က ရွင္းသန္႔ျဖဴပါ က်မအပါအဝင္အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ရွိတယ္
ေဒါသအိုးကြဲေကာက္ေတးမေလး ၾကယ္စင္ခရယ္ ႏုသလို အသလိုအေပါေလး ရတုပိုင္ရယ္ ေနရာတကာဝင္ပါတတ္တဲ႕ ခြန္းသာေနာင္ရယ္ေပါ့။ က်မတို႕ေက်ာင္းေလး ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႕ျပည့္နက္ေနတာက က်မတို႔ရဲ႕ ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသေလးစားရတဲ႕ ဆရာ ဦးေက်ာ္စြာေခါင္ေၾကာင့္ေပါ့။ ဆရာကခုဆ္္ို အသက္၅၀ေက်ာ္ျပီ ။ဆရာ့ကိုက်မအပါအဝင္ ေက်ာင္းသားတ္ိုင္းခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသၾကတယ္။က်မမွတ္မိေသးတယ္ ဆရာက်မတို႕ေက်ာင္းကိုစျပီးတာဝန္က်ခဲ႕တဲ႕အခ်ိန္က်မတို႔ ၈ တန္းနွစ္ကေပါ့။အဲ႔အခ်ိန္က က်မတို႕အားလုံးက တစ္ေက်ာင္းလံုး၏ ေအာ္ေၾကာလန္ေတြပင္။လူခ်မ္းသာ သားသမီးအမ်ားစု စုထား၍ ဆုိးသြမ္းၾကသည္။
တစ္ေန႔တြင္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီး ေရာက္လာကာ…
"ကေလးတို႔ ဒီေန႕ေက်ာင္းကိုဆရာအသစ္ေရာက္မယ္ ျငိမ္ျငိမ္ေနၾကေနာ္ ဆရာ့ကိုစိတ္ပ်က္ေအာင္မလုပ္နဲ႕ မင္းတို႔ရဲ႕အခန္းကိုလည္းဆရာ/မ တိုင္းလန္႔ေနၾကတာ ေအာ္ေၾကာလန္တဲ႕အတန္း မလြယ္ဘူး ဆိုးတဲ႕လူေတြစုေနနဲ႕အတန္းပဲ"
ဆရာၾကီးလည္း ေျပာေျပာဆိုိဆို ေခါင္းခါကာ ထြက္သြားေလသည္။အတန္းပိုင္ဆရာ မရွိတဲ႔ က်မတို႔ အခန္းက အျမဲလိုလိုဆူညံေနတတ္သည္။
Comments
Post a Comment