ငါတို႔အားလုံးရဲ႕ ဆရာ အပိုင္း(၂)

ဆရာၾကီးလည္း ေျပာေျပာဆိုိဆို ေခါင္းခါကာ ထြက္သြားေလသည္။အတန္းပိုင္ဆရာ မရွိတဲ႔ က်မတို႔ အခန္းက အျမဲလိုလိုဆူညံေနတတ္သည္။ဆရာၾကီးထြက္သြားသည္ႏွင့္ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာဆိုၾကသည္မွာ က်မႏွင့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားအပါအဝင္ေပါ့။
"ဟဲ႕ၾကယ္စင္ ဒီေန႔လည္း ဆရာအသစ္လာဦးမယ္တဲ႕ ငါတို႔အခန္းလည္းရစရာနာမည္ကိုမရွိဘူးေနာ္ "
က်မရဲ႕ စကားကို စကားက ၾကယ္စင္ ခ်က္ခ်င္းခြန္းတုံ႕ဆုိလိုက္သည္။
"ျဖဴ နင္ကလည္း မထူးဆန္းတဲ႕ဓာတ္ျပားပဲဖြင့္ေနျပန္ျပီ"
သူေျပာသည္မွာလည္းအမွန္ပင္။က်မတို႔အခန္းက အတန္းပိုင္ဆရာ မျမဲခဲ႕ေပ။ဒီတစ္ခါလာမည့္ဆရာလည္း ျမဲမွာမဟုတ္ဟု ေတြးေတာမိသည္။ထိုစဥ္ အျမဲစပ္စုတတ္တဲ႕ ခြန္းသာ ဝင္ရႈပ္ျပန္ျပီ။
"အဲ႕ဒါဘယ္သူေၾကာင့္လို႔ထင္လဲ"
"နင္တို႔လိုေယာက္်ားေလးေတြေၾကာင့္လို႔ငါထင္တယ္ ခြန္းသာ"
"ဘာေျပာတယ္ နင္တို႕မိန္းကေလးေတြေၾကာင့္"
"နင္တို႔ေၾကာင့္ဟာ နင္တို႔ေၾကာင့္"
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ေျပာဆိုရင္း
တစ္ခန္းလုံးဆူညံပြတ္ေလာရိုက္ေနစဥ္
"ဟိတ္ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔စာသင္ခန္းကဆူေနရတာတုန္း"
"ဒါလား ဆရာအသစ္ဆိုတာ"
"အကုန္လုံုံးကိုယ့္ေနရာကို ထိုင္ေနၾကစမ္း ငါေျပာေနတယ္မၾကားၾကဘူးလား"
 ေက်ာင္းသားအားလုံးမလႈပ္မယွက္ေက်ာင္းဆရာအသစ္ကိုသာေငးေမာေနၾကသည္။ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ထိ ဒီလိုမ်ိဳးဘယ္ဆရာမွမဆူဖူးေသးေခ်။အားလုံးနီးပါးက ပိုက္ဆံရွိအသိုင္းအဝိုင္းထဲ
ကပင္ျဖစ္ေန၍ ဆရာအားလုံးက ေပ်ာ္ရင္ျပီးေရာဆိုျပီးလြတ္ထားတဲ႕အခန္းလည္းျဖစ္ စာအည့ံဆံုးအခန္းလည္းျဖစ္ေနေသးသည္။
"ဘာလဲ ၾကိမ္လုံးကိုင္မွေၾကာက္မယ္ဆိုတဲ့သေဘာလား အားလုံးလူစုကြဲ ကိုယ့္ထိုင္ခုံကိုယ္ထိုင္ၾက ၁ကေန၅အတြင္းေရလို႔မွ မထိုင္တဲ႕သူကိုအပစ္ေပးမယ္ "
"ဟဲ႕ဘာေတြေၾကာင္ၾကည့္ေနတာလဲ ျမန္ျမန္ထုိင္ၾကေလ"
"ဘာလို႔ထ္ုိင္ရမွာလဲ မထိုင္ဘူး''
အတန္းထဲက ဆိုးေပ့သုံးေယာက္၏ စကားပင္။သူတို႔သုံးေယာက္သည္ အရာရွိမိသားစုႏွင့္ ခ်မ္းသာတဲ႕မိသားစုဝင္မ်ားျဖစ္၍ ပိုျပီးဆိုးသည္။ဆရာေတြလည္း မေၾကာက္ေခ်။ခုလည္း မထိုင္သည့္အျပင္ ဆရာ့အားျပန္ေျပာေနျပန္သည္။
ဆရာက ဘာမွမေျပာေသးဘဲ ၁၂၃ေရး၍
'၁  ၂   ၃   ၄  ၅  ေကာင္းျပီ မထိုင္တဲ႕သူ၃ဧယာက္ လာခဲ႕ "
 ၂ေယာက္ကို ဂုတ္ပိုးမွကိုင္ကာ တစ္ေယာက္ကို အက်ၤ ီမွ ဆြဲ၍ အခန္းျပင္သို႔ ထြက္သြားေလေတာ့သည္။သုံးေယာက္စလုုံး ရုန္းကန္ရင္း ပါသြားေလေတာ့သည္။
"လြတ္ဗ်ာ "
"မင္းတို႔ကအေတာ္ဆိုးတယ္ဆိုတဲ႕နာမည္နဲ႕ကိုလိုက္တာပဲ ေကာင္းျပီေလ ငါကလည္းမင္းတို႔ကိုေၾကာက္ေနမဲ႕ဆရာမဟုတ္ဘူးဆိုတာျပမယ္"
'ဟာ ဘာလုပ္တာလဲ ဘာလို႔အကၤ် ီ ခြ်တ္တာလဲ"
မထင္မွတ္ထားသည့္ ျမင္ကြင္းျဖစ္သည္။
အခန္းေရွ႕ရွိ ကစားကြင္းထဲသို႕ ေခၚကာ အေပၚအက်ၤ ီခြ်တ္ခ္ိုင္းသည္။
"ဘာမွမေျပာနဲ႔ လာ ဒီမွာတစ္နာရီျပည့္ေအာင္မတ္တပ္ရပ္ေန ဒီေနရာကေန ေျခတစ္လွမ္းလွမ္းတာနဲ႕ ၾကိမ္စာမိမယ္"
"ဘာလဲ ရိုက္ရဲလို႔လား"
"ျဖန္း"
အခန္းထဲကေန ၾကည့္ေနၾကသည့္ က်မတို႔
အလြန္အံ႔ၾသသြားမိသည္။ၾကိမ္လုံးျဖင့္ ရိုက္လိုက္ေသာ အသံသည္ အလြန္က်ယ္ေလာင္သည္။က်မတို႔လည္း အ႔ၾသမွင္သက္စြာ ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။
'အား  တကယ္ရိုက္တယ္"
"မင္းတို႔ပါးစပ္ပိတ္ထား ငါလည္းမင္းတို႔နဲ႕အတူရပ္ေနမွာပါ မင္းတို႔ကိုမွထိန္းလို႔မရရင္ငါ ဒီတစ္သက္ေက်ာင္းဆရာမလုပ္ေတာ့ဘူး"
ဆရာ၏ စကားေၾကာင့္ပို၍သေဘာက်သြားသည္။ဆရာသည္ တပည့္မ်ားအျပင္ သူကိုယ္တိုင္ေနပူထဲတြင္ ရပ္ေနေလသည္။သို႔ေသာ္ အဆိုးသုံးေယာက္ လုံးဝ ေလသံမေလ်ာ့ ျပန္ေျပာေနျမဲပင္။
"အိမ္ေရာက္မွအေမနဲ႕တိုင္ေျပာမယ္''
''ဟုတ္တယ္ ေက်ာင္းသားေတြကိုန္ိွပ္စက္တယ္ဆုိတဲ႕နာမည္နဲ႕အမႈဖြင့္မယ္''
''တိုင္ခ်င္တဲ႕သူနဲ႕ တိုင္ ဆရာဆိုတာတပည့္ကိုဆုံးမရမဲ႕တာဝန္အျပည့္ရွိတယ္ ဒီေက်ာင္းဝန္းအတြင္းမွာ ရပ္ေနတဲ႕ေက်ာင္းသားတိုင္းကငါ့ရဲ႕သားသမီးပဲ မင္းမိဘေတြလာလည္းငါ့ခြင့္ျပဳခ်က္ရမွ မင္းတ္ို႕ကိုေခၚခြင့္ရမယ္ မင္းတို႔မိဘေတြနဲ႕လည္းေတြ႕ၾကည့္တာေပါ့''
အျပင္မွာ ဆရာနဲ႕ဟိုသုံးေယာက္ဆူညံေနသလို
အတန္းထဲတြင္လည္း ဆူညံေနၾကေလသည္။
ထုံးစံအတုိင္းတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေျပာဆိုေနၾက၏။
''ဟာ ဘယ္လိုဆရာလည္းမသိပါဘူး''
''ဒါမွဒီလိုလူေတြျငိမ္မွာဟ''
''ဟုတ္တယ္ ငါတို႔အခန္းလည္းဒီလိုမွေနာက္မို႔ဆုိဘယ္ေန႔ေက်ာင္းပ်က္မလဲမသိဘူး''
'ဘာလဲ နင္တို႔က ဒီဆရာကိုေၾကာက္ေနတာလဲ'
"မင္းတို႔က မိန္းကေလးေတြကိုလာမဲေနတာလား''
"ေဟ့ေကာင္ခြန္းသာ မင္းကေနရာတကာဝင္ပါျပန္ျပီ နာခ်င္လို႔လား'
'မင္းတို႕ကဘာျဖစ္ခ်င္လို႔လဲ"
အတန္းထဲတြင္ ခြန္းသာ နဲ႔ ဆက္ေနာင္တို႔အဖြဲ႕ရန္ျဖစ္ေလျပီ။ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ဆရာအျပင္ကေန လွမ္းေအာ္လိုက္သည္။
"ဟိတ္ ဘာေတြအခန္းထဲမွာဆူေနတာလဲ ဦးနင္းပဲ႕ေထာင္ ပဲ႕နင္းဦးေထာင္ေတာ့လာမလုပ္နဲ႕'
'ငါ့အထင္ေတာ့ဒီတစ္ခါဆရာကအရမ္းထူးျခားေနသလားပဲ''
ထိုစဥ္ ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္း ထိုးသြားေခ်ျပီ။
'