ငါတို႔အားလုံးရဲ႕ ဆရာ အပိုင္း(၅)
''ေနာင္ေနာင္ အဲ႔ဒါဘာလုပ္ေနတာလဲ''
''ဆရာဒါကေလ ''
''ေျပာပါဦး နဒီေအာင္ ဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ''
''ဆရာသူ သူက''
''လာေက်ာင္းခန္းထဲသြားမယ္ ''
ဆရာႏွစ္ေယာက္စလုံးကို နားရြက္လိမ္ဆြဲကာ
အခန္းထဲေခၚလာေတာ့သည္။တစ္ခန္းလုံး အ့ံၾသမွင္သက္စြာ ၾကည့္ေနရံုမွအပ တျခားအတြဲေတြလည္း ေသျပီဆိုတဲ႕အေတြးေတြ ဝင္ေနမိသည္။
''အားလုံးမတ္တပ္ရပ္ မင္းတို႔ထဲကအတြဲေတြထြက္လာစမ္း ငါအားလုံးသိတယ္ေနာ္''
''ဟာ ေနာင္ေနာင္နဲ႕နဒီေအာင္လုပ္တာနဲ႕တစ္ခန္းလုံးေသျပီဆရာပဲ''
''မင္းတို႔ကိုငါေျပာမယ္ မင္းတို႔အခုမွ၈တန္းရွိေသးတယ္ ေျပာေနာင္ေနာင္ မင္းသူ႔က္ုိတကယ္ခ်စ္လား''
''ဆရာဒါက ''
''ေမးတာေျဖ ''
''ခ်စ္တယ္ ဆရာ''
''ေကာင္းျပီ မင္းနဲ႕သူလက္ထပ္ရင္မင္းသူ႕ကိုဘာလုပ္ေကြ်းမလဲ ''
''ဆရာကဒါက ဘယ္လို''
ဆရာ့ အေမးကို သူမေျဖနုိင္ေတာ့ေပ။
''ငါေျပာမယ္ မင္းတို႔အခုေနခ်စ္သူရည္းစားထား ပညာတစ္ပိုင္းတစ္လက္စနဲ႔ေက်ာင္းထြက္ ဒုကၡေတြေရာက္မယ္ အခု၈တန္းနဲ႔ရည္းစားထားရင္၈တန္းနဲ႕ရမယ္ မင္းတို႔တစ္ေန႔ပညာတတ္ျပီးခ်စ္သူရည္းစားထားရင္ေတာ့ မင္းတို႔နဲ႕ထိုက္တန္တဲ႕သူကိုရမယ္ ငါေျပာမယ္ငါတို႔ငယ္ငယ္ကမိဘေတြကမေျပလည္ဘူး ေက်ာင္းတက္တာေလွေလးနဲ႕သြားတတ္ရတာ အဝတ္ကလည္းမင္းတို႕ကိုမသစ္လြင္ပါဘူး ငါအဲ႕လိုေက်ာင္းတက္ခဲ႕ျပီးေတာ့ဆယ္တန္းကိုဂုဏ္ထူးေျခာက္ဘာသာပါခဲ႕တယ္ ငါ့မွာလည္းခ်စ္သူရွိတာေပါ့ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့သူ႔ကိုငါဖြင့္ေျပာခဲ႕တယ္ သူကငါ့ကိုေဆးေက်ာင္းတက္တဲ႕ ဆရာဝန္ျဖစ္ရင္လက္ထက္မယ္တဲ႕ေလ ငါသူနဲ႔လမ္းခြဲခဲ႕တယ္ ငါအေဝးသင္တတ္ျပီးေက်ာင္းဆရာျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားခဲ႕တယ္ခုဆိုမိဘေပၚသိတတ္တဲ႕သူလည္းျဖစ္ ျပီးေတာ့ ငါသင္ေပးလိုက္တဲ႕သူေတြထဲကေန ဆရာဝန္ေတြ အင္ဂ်င္နီယာေတြေတာင္ျဖစ္ကုန္ၾကျပီ ကဲပါဒါေတြထားလိုက္ေတာ့ အခုခ်စ္သူရည္းစားထားတာကိုမေျပာလိုပါဘူး ဒါေပမဲ႕ ဆယ္တန္းေအာင္မွထားၾကကြာ''
''ဟုတ္ကဲ႔ ''
''ကဲကဲ ကိုယ့္ေနရာကိုျပန္ထိုင္ၾကေတာ့ ဆရာမင္းတို႔အမွတ္ေတြေျပာမယ္ ''
''အမွတ္ေတြေျပာမယ္တဲ႕ ၾကယ္စင္နင္ကေတ့ာအဆင့္၁ရမွာငါသိတယ္''
အမွန္ပင္ တစ္ခန္းလုံးတြင္ ၾကယ္စင္သည္ စာအေတာ္ဆုံးျဖစ္ေလသည္။အျမဲလိုလို အဆင့္၁လည္း ရစျမဲပင္။က်မကေတာ့ လူ၃၀ဆို အဆင့္၁၅ရေနက်ပါ။ဒီတစ္ခါေတာ့ စိတ္ထဲကေနဆုေတာင္းေနမိသည္။အမွတ္ေကာင္းမည္ဟု ယုံၾကည္ေနျခင္းေၾကာင့္ပင္။ခြန္းသာကလည္း သူ႕အဆင့္ကို ခန္႔မွန္းခိုင္းျပန္ေလသည္။
''ဒါဆိုငါေကာဘယ္ေလာက္လဲေျပာၾကည့္ပါအုံး''
''ခြန္းသာနင္ကေတာ့ အတန္းထဲမွလူ၃၅ေယာက္ရွိတာ နင့္အဆင့္က၃၆ပဲ''
''ကဲအဆင့္၁ကေတာ့ ၾကယ္စင္ခ ၅၄၃မွတ္''
''ဟမ္ ၅၄၃မွတ္ဆို Aခန္းရဲ႕အဆင့္၁အမွတ္ကိုေက်ာ္ေနျပီ''
''အဆင့္၂ရွင္းသန္႔ျဖဴ ၅၄၀ မရွန္းမေလး အရမ္းရွန္းတယ္ေနာ္''
''ငါ ငါက အဆင့္၂တဲ႕''
အားလုံး အ့ံၾသသည့္အၾကည့္မ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနၾကသည္။က်မကုိယ္တိုင္လည္း အံ႕ၾသေနမိသည္မွာအမွန္ပင္။အဆင့္၁ တူ ၁၀ ငယ္ငယ္ကသာရခဲ႕ဖူးသည္။ခုမွ အဆင့္၂ျပန္ရ၍ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ဝမ္းသာေနမိသည္။
''နဒီေအာင္ အဆင့္ ၂ပဲ ရတုပိုင္ အဆ
ဆင့္၄''
''ဆရာသားက ၃မဟုတ္ဘူးလား''
''မင္းကေတာ့ေလ ၂နွစ္ေယာက္ထက္ သြားလို႔၄ေရာက္သြားတာကြ မင္းကစာေတာ္တယ္ ႏုံတုံတုံသိပ္မလုပ္နဲ႕ စာကိုအေသမက်က္နဲ႔အဓိပၸာယ္ကိုေသခ်ာနားလည္ေအာင္လုပ္''
''ဟုတ္ကဲ႕ဆရာ''
ဒီလိုနဲ႕အည့ံဆုံးအခန္းကအေတာ္ဆုံးအခန္းျဖစ္လာခဲ႕တယ္ ခုဆို၁၀တန္းAေပါ့။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္အရဆရာကနားခ်ိန္မွာ က်မတို႕ကိုျမန္မာစာလာသင္ေပးတယ္ေလ။ဒီလိုနဲ႕ေက်ာင္းရဲ႕ႏႈတ္ဆက္ပြဲကိုေရာက္လာေတာ့မယ္။
''ႏႈတ္ဆက္ပြဲေရာက္ေတာ့မယ္ေနာ္''
''ဟုတ္တယ္ဟ ငါေတာ့ဆရာနဲ႕စာေတြသင္ခ်င္တုန္းပဲဟာ''
''ငါတို႔အားလုံးအတူတူပါပဲဟာ''
''ငါအၾကံရျပီ''
''ဟမ္ ဘာလဲဟ ''
''အားလုံးလာၾက''
''ဘာလဲခြန္းသာ''
''ငါတို႔ေက်ာင္းႏႈတ္ဆက္ပြဲကိုထူးထူးျခားျခားေလးျဖစ္ေအာင္လူပ္ၾကရေအာင္ "
''ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ ''
''ဒီလိုေလဟာ''
ဒီလိုနဲ႔ က်မတို႔တစ္ခန္းလုံး စည္းစည္းလုံးလုံးနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ပြဲအတြက္ တိုင္ပင္ခဲ႕ၾကသည္။
''ဒီႏွစ္ေက်ာင္းနႈတ္ဆက္ပြဲေလးကေတာ့ ထူးဆန္းပါတယ္ရွင္ ၁၀တန္းAအခန္းမွ ေက်ာင္းသားေလးေတြရဲ႕အဆိုအကေလးေတြနဲ႕ ဆရာဆရာမေတြကိုႏႈတ္ဆက္ၾကမွာပါ''
'***ျမတ္ဆရာသူ႕လိုဆရာ ေစတနာျမင့္ျမတ္ေလးစားအပ္ေသာခ်စ္ေသာဆရာ ဘုရားတရားသံဃာမိဘနဲ႕ႏိႈင္းတစ္ဂိုဏ္းထဲထား ေလးစားအပ္ေသာဆရာ-ျမတ္ဆရာသူ႕လိုဆရာ'***
''ဆရာကသားတို႔သမီးတို႔အားလုံးအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွရင္ထဲကေပ်ာက္ကြယ္သြားမဲ႕သူမဟုတ္ပါဘူး ''
''ဟုတ္ပါတယ္ဆရာကသားတို႕သမီးတို႔ရဲ႕ဘဝတိုးတက္ဖို႔အတြက္ေရေလာင္းေပါင္းသင္ေပးတဲ႔ဥယာဥ္မႈးဆိုလည္းမမွားပါဘူး ''
ေဟာခန္းတစ္ခန္းလုံးငိုေၾကြးသံေတြ ခံစားခ်က္ေတြဖြင့္ဟလာတဲ႕အသံေတြနဲ႕ျပည့္နက္ေနေတာ့တယ္။
''အခု ဆရာဦးေက်ာ္စြာေခါင္မွတပည့္မ်ားကိုဆုေတာင္းစကားနဲ႕အမွာတမ္းစကားမ်ားေျပာၾကားရမွာျဖစ္ပါတယ္''
"ဟုတ္ကဲ႕ အခုဆရာအရမ္းေပ်ာ္ရႊင္မ္ိပါတယ္ သားတို႔သမီးတို႔ဆရာကိုတကယ္ခ်စ္တယ္ဆို ခုဆယ္တန္းစာေမးပြဲကိုထူးခြ်န္စြာေျဖေပးၾကပါ ေက်ာင္းဂုဏ္ေဆာင္ႏိုင္တဲ႕သူေတြျဖစ္ပါေစ ေရွ႕ဆက္ေလ်ွာက္ရမ့ဲအနာဂတ္လည္းေတာက္ပပါေစ ဂုဏ္ထူးေတြလည္းပါပါေစ'
''ေပးတဲ႕ဆုနဲ႔ျပည့္ပါေစ''
''ကဲကဲ ငိုမေနၾကနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေပါ့''
''ဆရာဒါကေလ ''
''ေျပာပါဦး နဒီေအာင္ ဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ''
''ဆရာသူ သူက''
''လာေက်ာင္းခန္းထဲသြားမယ္ ''
ဆရာႏွစ္ေယာက္စလုံးကို နားရြက္လိမ္ဆြဲကာ
အခန္းထဲေခၚလာေတာ့သည္။တစ္ခန္းလုံး အ့ံၾသမွင္သက္စြာ ၾကည့္ေနရံုမွအပ တျခားအတြဲေတြလည္း ေသျပီဆိုတဲ႕အေတြးေတြ ဝင္ေနမိသည္။
''အားလုံးမတ္တပ္ရပ္ မင္းတို႔ထဲကအတြဲေတြထြက္လာစမ္း ငါအားလုံးသိတယ္ေနာ္''
''ဟာ ေနာင္ေနာင္နဲ႕နဒီေအာင္လုပ္တာနဲ႕တစ္ခန္းလုံးေသျပီဆရာပဲ''
''မင္းတို႔ကိုငါေျပာမယ္ မင္းတို႔အခုမွ၈တန္းရွိေသးတယ္ ေျပာေနာင္ေနာင္ မင္းသူ႔က္ုိတကယ္ခ်စ္လား''
''ဆရာဒါက ''
''ေမးတာေျဖ ''
''ခ်စ္တယ္ ဆရာ''
''ေကာင္းျပီ မင္းနဲ႕သူလက္ထပ္ရင္မင္းသူ႕ကိုဘာလုပ္ေကြ်းမလဲ ''
''ဆရာကဒါက ဘယ္လို''
ဆရာ့ အေမးကို သူမေျဖနုိင္ေတာ့ေပ။
''ငါေျပာမယ္ မင္းတို႔အခုေနခ်စ္သူရည္းစားထား ပညာတစ္ပိုင္းတစ္လက္စနဲ႔ေက်ာင္းထြက္ ဒုကၡေတြေရာက္မယ္ အခု၈တန္းနဲ႔ရည္းစားထားရင္၈တန္းနဲ႕ရမယ္ မင္းတို႔တစ္ေန႔ပညာတတ္ျပီးခ်စ္သူရည္းစားထားရင္ေတာ့ မင္းတို႔နဲ႕ထိုက္တန္တဲ႕သူကိုရမယ္ ငါေျပာမယ္ငါတို႔ငယ္ငယ္ကမိဘေတြကမေျပလည္ဘူး ေက်ာင္းတက္တာေလွေလးနဲ႕သြားတတ္ရတာ အဝတ္ကလည္းမင္းတို႕ကိုမသစ္လြင္ပါဘူး ငါအဲ႕လိုေက်ာင္းတက္ခဲ႕ျပီးေတာ့ဆယ္တန္းကိုဂုဏ္ထူးေျခာက္ဘာသာပါခဲ႕တယ္ ငါ့မွာလည္းခ်စ္သူရွိတာေပါ့ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့သူ႔ကိုငါဖြင့္ေျပာခဲ႕တယ္ သူကငါ့ကိုေဆးေက်ာင္းတက္တဲ႕ ဆရာဝန္ျဖစ္ရင္လက္ထက္မယ္တဲ႕ေလ ငါသူနဲ႔လမ္းခြဲခဲ႕တယ္ ငါအေဝးသင္တတ္ျပီးေက်ာင္းဆရာျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားခဲ႕တယ္ခုဆိုမိဘေပၚသိတတ္တဲ႕သူလည္းျဖစ္ ျပီးေတာ့ ငါသင္ေပးလိုက္တဲ႕သူေတြထဲကေန ဆရာဝန္ေတြ အင္ဂ်င္နီယာေတြေတာင္ျဖစ္ကုန္ၾကျပီ ကဲပါဒါေတြထားလိုက္ေတာ့ အခုခ်စ္သူရည္းစားထားတာကိုမေျပာလိုပါဘူး ဒါေပမဲ႕ ဆယ္တန္းေအာင္မွထားၾကကြာ''
''ဟုတ္ကဲ႔ ''
''ကဲကဲ ကိုယ့္ေနရာကိုျပန္ထိုင္ၾကေတာ့ ဆရာမင္းတို႔အမွတ္ေတြေျပာမယ္ ''
''အမွတ္ေတြေျပာမယ္တဲ႕ ၾကယ္စင္နင္ကေတ့ာအဆင့္၁ရမွာငါသိတယ္''
အမွန္ပင္ တစ္ခန္းလုံးတြင္ ၾကယ္စင္သည္ စာအေတာ္ဆုံးျဖစ္ေလသည္။အျမဲလိုလို အဆင့္၁လည္း ရစျမဲပင္။က်မကေတာ့ လူ၃၀ဆို အဆင့္၁၅ရေနက်ပါ။ဒီတစ္ခါေတာ့ စိတ္ထဲကေနဆုေတာင္းေနမိသည္။အမွတ္ေကာင္းမည္ဟု ယုံၾကည္ေနျခင္းေၾကာင့္ပင္။ခြန္းသာကလည္း သူ႕အဆင့္ကို ခန္႔မွန္းခိုင္းျပန္ေလသည္။
''ဒါဆိုငါေကာဘယ္ေလာက္လဲေျပာၾကည့္ပါအုံး''
''ခြန္းသာနင္ကေတာ့ အတန္းထဲမွလူ၃၅ေယာက္ရွိတာ နင့္အဆင့္က၃၆ပဲ''
''ကဲအဆင့္၁ကေတာ့ ၾကယ္စင္ခ ၅၄၃မွတ္''
''ဟမ္ ၅၄၃မွတ္ဆို Aခန္းရဲ႕အဆင့္၁အမွတ္ကိုေက်ာ္ေနျပီ''
''အဆင့္၂ရွင္းသန္႔ျဖဴ ၅၄၀ မရွန္းမေလး အရမ္းရွန္းတယ္ေနာ္''
''ငါ ငါက အဆင့္၂တဲ႕''
အားလုံး အ့ံၾသသည့္အၾကည့္မ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနၾကသည္။က်မကုိယ္တိုင္လည္း အံ႕ၾသေနမိသည္မွာအမွန္ပင္။အဆင့္၁ တူ ၁၀ ငယ္ငယ္ကသာရခဲ႕ဖူးသည္။ခုမွ အဆင့္၂ျပန္ရ၍ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ဝမ္းသာေနမိသည္။
''နဒီေအာင္ အဆင့္ ၂ပဲ ရတုပိုင္ အဆ
ဆင့္၄''
''ဆရာသားက ၃မဟုတ္ဘူးလား''
''မင္းကေတာ့ေလ ၂နွစ္ေယာက္ထက္ သြားလို႔၄ေရာက္သြားတာကြ မင္းကစာေတာ္တယ္ ႏုံတုံတုံသိပ္မလုပ္နဲ႕ စာကိုအေသမက်က္နဲ႔အဓိပၸာယ္ကိုေသခ်ာနားလည္ေအာင္လုပ္''
''ဟုတ္ကဲ႕ဆရာ''
ဒီလိုနဲ႕အည့ံဆုံးအခန္းကအေတာ္ဆုံးအခန္းျဖစ္လာခဲ႕တယ္ ခုဆို၁၀တန္းAေပါ့။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္အရဆရာကနားခ်ိန္မွာ က်မတို႕ကိုျမန္မာစာလာသင္ေပးတယ္ေလ။ဒီလိုနဲ႕ေက်ာင္းရဲ႕ႏႈတ္ဆက္ပြဲကိုေရာက္လာေတာ့မယ္။
''ႏႈတ္ဆက္ပြဲေရာက္ေတာ့မယ္ေနာ္''
''ဟုတ္တယ္ဟ ငါေတာ့ဆရာနဲ႕စာေတြသင္ခ်င္တုန္းပဲဟာ''
''ငါတို႔အားလုံးအတူတူပါပဲဟာ''
''ငါအၾကံရျပီ''
''ဟမ္ ဘာလဲဟ ''
''အားလုံးလာၾက''
''ဘာလဲခြန္းသာ''
''ငါတို႔ေက်ာင္းႏႈတ္ဆက္ပြဲကိုထူးထူးျခားျခားေလးျဖစ္ေအာင္လူပ္ၾကရေအာင္ "
''ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ ''
''ဒီလိုေလဟာ''
ဒီလိုနဲ႔ က်မတို႔တစ္ခန္းလုံး စည္းစည္းလုံးလုံးနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ပြဲအတြက္ တိုင္ပင္ခဲ႕ၾကသည္။
''ဒီႏွစ္ေက်ာင္းနႈတ္ဆက္ပြဲေလးကေတာ့ ထူးဆန္းပါတယ္ရွင္ ၁၀တန္းAအခန္းမွ ေက်ာင္းသားေလးေတြရဲ႕အဆိုအကေလးေတြနဲ႕ ဆရာဆရာမေတြကိုႏႈတ္ဆက္ၾကမွာပါ''
'***ျမတ္ဆရာသူ႕လိုဆရာ ေစတနာျမင့္ျမတ္ေလးစားအပ္ေသာခ်စ္ေသာဆရာ ဘုရားတရားသံဃာမိဘနဲ႕ႏိႈင္းတစ္ဂိုဏ္းထဲထား ေလးစားအပ္ေသာဆရာ-ျမတ္ဆရာသူ႕လိုဆရာ'***
''ဆရာကသားတို႔သမီးတို႔အားလုံးအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွရင္ထဲကေပ်ာက္ကြယ္သြားမဲ႕သူမဟုတ္ပါဘူး ''
''ဟုတ္ပါတယ္ဆရာကသားတို႕သမီးတို႔ရဲ႕ဘဝတိုးတက္ဖို႔အတြက္ေရေလာင္းေပါင္းသင္ေပးတဲ႔ဥယာဥ္မႈးဆိုလည္းမမွားပါဘူး ''
ေဟာခန္းတစ္ခန္းလုံးငိုေၾကြးသံေတြ ခံစားခ်က္ေတြဖြင့္ဟလာတဲ႕အသံေတြနဲ႕ျပည့္နက္ေနေတာ့တယ္။
''အခု ဆရာဦးေက်ာ္စြာေခါင္မွတပည့္မ်ားကိုဆုေတာင္းစကားနဲ႕အမွာတမ္းစကားမ်ားေျပာၾကားရမွာျဖစ္ပါတယ္''
"ဟုတ္ကဲ႕ အခုဆရာအရမ္းေပ်ာ္ရႊင္မ္ိပါတယ္ သားတို႔သမီးတို႔ဆရာကိုတကယ္ခ်စ္တယ္ဆို ခုဆယ္တန္းစာေမးပြဲကိုထူးခြ်န္စြာေျဖေပးၾကပါ ေက်ာင္းဂုဏ္ေဆာင္ႏိုင္တဲ႕သူေတြျဖစ္ပါေစ ေရွ႕ဆက္ေလ်ွာက္ရမ့ဲအနာဂတ္လည္းေတာက္ပပါေစ ဂုဏ္ထူးေတြလည္းပါပါေစ'
''ေပးတဲ႕ဆုနဲ႔ျပည့္ပါေစ''
''ကဲကဲ ငိုမေနၾကနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေပါ့''
Comments
Post a Comment